Var oluş ya da yaradılışlarına ters olduğunun farkındayım ancak birilerinin yapay zekâlı dil modellerine “bilmiyorum” demeyi öğretmesi gerek.
Eğitildikleri verilerin içerisinde mi olur, koduna mı müdahale edilir benim için fark etmiyor. “Bu konu hakkında ne yazık ki çok sınırlı bilgiye sahibim. Bilmediğim bir konuda cevap vermem doğru olmaz” diyecek modellere ihtiyacımız var.
Şu an dil modelleri ne sorarsak soralım cevap veriyorlar. Benim deneyimimde sıklıkla da doğru cevap veriyorlar. Ama bazen uyduruyorlar. Dil modelleri bir çok sorumuza doğru cevap verdiği için ve uydurduğu şeyleri de aynı özgüvenle açıkladığı için gelen cevabı teyit etme ihtiyacı hissetmiyoruz. Arada yanlış cevap almak değil mesele, cevaba güvenmek sıkıntı.
Zaten bir şeyleri sorgulamak konusunda pek başarılı değiliz, korkum bu kolay cevaplara alışmakta. Daha önce yapay zekâ ile ilgili en büyük tehdit “Aramanın Sonu” diye yazmıştım. Cevaplara alışmak da bu tehdidin kardeşi gibi. Bir çeşit bağımlılık.
Bağlamın yok olduğu, gri alanların siyah ve beyaza evrildiği düşünme zahmetine girmediğimiz bir cevabın bize yetecek olması fikri beni rahatsız ediyor. Her şeyin cevabının yapay zekâda olduğu gibi bir inanış zamanla yaygınlaşacak ve her karar ona sorulacak. Ve yapay zekâ modeli bize asla bilmiyorum demeyecek.
Üye yorumları