Yaşam gayemi nereden bulacağım?

“Yeni yıl kararları” için dört tane yazı yazdım şu ana kadar. (****) Bu yazı hem serinin devamı hem de daha geniş bir kapsama sahip olduğu için ayrı bir hikâye. Yazmaya başlarken böyle bir yazı dizisine dönüşeceğini düşünmemiştim. Düşünseydim ilk yazıları başka türlü yazardım.

Hayatımda da durum farklı değil. Reklamcı olmayı düşünmemiştim mesela. Evlilik de planlarım arasında yoktu. Bankacılık hiç benlik değildi ama uzun süre yaptım. İş kurmak yine planlamadığım şeylerden birisi idi memur çocuğu olarak. Yurtdışında yaşamak vardı hayallerimin arasında ama bugün planlarım arasında bile değil. Hayat akıp gidiyor ve bizim planlarımızı pek de önemsemiyor gibi.

Yaşamak hakikaten zor. Çok emek veriyor insan yaşam denen mecburiyete ve günün sonunda da bu emeğinin esiri oluyor. Geriye bakıp anlamlandırıyor her şeyi. Sanki bugünü planlamış gibi yapıyor. En azından insanların çoğu böyle.

Ben? Bilmiyorum, hatta bilemiyorum. Kendimi inandırdığım bir yalanın içinde mücadeleye devam…

“Yaşam gayesi” lafının kulağa çok büyük bir laf gibi geldiğinin farkındayım. Sebebi ben değilim. Sebebi buna çok büyük anlamlar yüklememiz. Aile ile mutlu bir hayat geçirmek, meraklı olmak ve öğrenmek, bir şeyler üretmek, çok az tüketmek ya da onlarca başka şey gaye olabilir. Hiçbiri kutsal değil. Hiçbiri diğerinden daha önemli, daha anlamlı değil. Ne yapmak istiyorsun? Bu kadar basit.

Bu kadar basit çünkü anlamı yok. Ne benim için ne başkası için ne gelecek için ne de dünyamız için. 100 milyar insan yaşamış bugüne kadar diyorlar. Hangisinden geriye ne kalmış? Hadi bir kısmı bugünümüze kadar ismen, yaptıkları ile gelmiş. Onun da ne anlamı var ki? Bir süre sonra onlar da unutulacak. Geçecek gidecek. Dünyanın, evrenin bize karşı kayıtsızlığını kabul etmek lazım. 100 milyarlarca galaksi ve onlardan birinin içindeki 100 milyarlarca yıldızdan birisine bağlı bir gezegenin içinde bile ufacıksın. Ne etkin olabilir ki? Ne anlam ifade edebilir ki yaşamın?